Η ιστορία της Νορβηγίας είναι σημαντική για να κατανοήσουμε το παρελθόν και το παρόν της Νορβηγίας σε μια σύντομη περίληψη. Μια συναρπαστική γη, με ιστορία που χαρακτηρίζεται από την άφιξη των Βίκινγκς στο Μεσαίωνα, που μετά πέρασε στην Ένωση Kalmar , μαζί με τη Δανία και τη Σουηδία. Στη συνέχεια παραχωρήθηκε στη Σουηδία, η Νορβηγία πέτυχε την ανεξαρτησία το 1905 . Θέατρο μαχών και γης με ισχυρή ταυτότητα, σήμερα είναι μια από τις καλύτερες χώρες στον κόσμο για ανάπτυξη και ποιότητα ζωής. Επιπλέον, έχει υπέροχα τοπία και τοποθεσίες, που φέρνουν πολλούς επισκέπτες εδώ κάθε χρόνο. Ας ανακαλύψουμε λοιπόν μαζί την ιστορία της στην περίληψή μας, κατανοώντας καλύτερα τη χώρα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σας στη Νορβηγία!
Κλείστε μόνοι σας το ταξίδι .
ΣΧΕΔΙΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΑΣ
Συνδεθείτε στην ομάδα TicketsWe στο Viber << 👈✈️🌍
Με αυτόν τον τρόπο, θα λαμβάνετε άμεση πρόσβαση στις τελευταίες ενημερώσεις και προσφορές μας μέσω του Viber!
Αυτή η ανάρτηση περιέχει συνδέσμους συνεργατών ~ με αυτό τον τρόπο βοηθάτε να παραμείνει το site ζωντανό χωρίς εσείς να βάλετε κάτι από την τσέπη σας!
Διαβάστε επίσης:Τα καλύτερα εθνικά πάρκα στη Νορβηγία
10 καλύτερες ημερήσιες εκδρομές από το Όσλο της Νορβηγίας
Η Ιστορία της Νορβηγίας
Για να κατανοήσουμε το παρόν είναι σημαντικό να γνωρίζουμε το παρελθόν χάρη σε μια σύνοψη της ιστορίας της Νορβηγίας εν συντομία. Επιπλέον, η νορβηγική ιστορία διανθίζεται με περιόδους ανεξαρτησίας και άλλες περιόδους ένωσης με τα σκανδιναβικά βασίλεια . Οι πρώτοι ανθρώπινοι οικισμοί χρονολογούνται στο 8.000 π.Χ., στη συνέχεια έφτασαν την Εποχή των Βίκινγκ από τον 8ο έως τον 11ο αιώνα, μέχρι την Ενοποίηση περίπου τον 9ο αιώνα, υπό τον βασιλιά Χάραλντ Α’ τον Ωραίο , ο οποίος ένωσε τη Νορβηγία. Από το 1397, η χώρα εισήλθε στην Ένωση Kalmar , με τη Σουηδία και τη Δανία, παραμένοντας ενωμένη μόνο με το δανικό βασίλειο από το 1523. Κατά τον 16ο αιώνα συνέβη η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, εισάγοντας τον Λουθηρανισμό. Μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους, το 1814, η Νορβηγία σχεδόν απέκτησε την ανεξαρτησία, αλλά στη συνέχεια παραχωρήθηκε στο σουηδικό βασίλειο.
Μέχρι το 1905 , διατηρώντας την αυτονομία του εσωτερικά, οπότε και πέτυχε την ανεξαρτησία του με λαϊκό δημοψήφισμα και την εκλογή του βασιλιά Haakon VII . Από τον 20ο αιώνα, η Νορβηγία σε όλη την ιστορία της, με λίγα λόγια, γνώρισε μια περίοδο έντονης ανάπτυξης, συμμετέχοντας τόσο στον Πρώτο όσο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και με ουδέτερο ρόλο. Σήμερα, η Νορβηγία είναι μια συνταγματική μοναρχία , με δημοκρατικό σύστημα και ισχυρή οικονομία. Ένα ταξίδι εδώ σημαίνει επίσης ένα ταξίδι στην ιστορία, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις του , ανάμεσα στην κληρονομιά των Βίκινγκ και τη λαογραφία του, καθώς και ανάμεσα σε μαγευτικά τοπία και εμπειρίες που κόβουν την ανάσα.
Οι φάσεις της νορβηγικής ιστορίας
| Περίοδος | Epoche Storiche |
|---|---|
| Προϊστορική εποχή | 10.000 AC – 800 dC |
| Εποχή των Βίκινγκ | 793 dC – 1262 |
| Ένωση Καλμάρ | 1396 – 1523 |
| Ένωση με τη Δανία | 1536 – 1814 |
| Ένωση με τη Σουηδία | 1814 – 1905 |
| Ανεξαρτησία | 1905 –… |
Νορβηγική προϊστορία
Η Νορβηγική προϊστορία, κατά τη διάρκεια της σύντομης ιστορίας της, προσχωρεί σε αυτήν της Σκανδιναβικής . Πρόσφατα ευρήματα κατέδειξαν την παρουσία του πολιτισμού και των κυνηγών του Αμβούργου εδώ ήδη πριν από 12.000 χρόνια, όταν τα υψίπεδα ήταν παγωμένα. Σπίτια και δέρματα βρέθηκαν στην περιοχή Alta , ενώ άλλα ευρήματα βρέθηκαν στην περιοχή του σπηλαίου Bremsnes και στη Fosna. Έχουμε πολλά βραχογραφήματα από την εποχή του λίθου και του σιδήρου . Επιπλέον, η λογοτεχνία, χάρη στα 1200 έργα του Snorri Sturluson, μας βοηθά επίσης να ανασυνθέσουμε την ιστορία των πρώτων βασιλιάδων, όπως από τους Heimskringla . αλλά ενώνοντάς το με το μύθο.
Το 1800 π.Χ. ξεκίνησε η Εποχή του Χαλκού , ξεκινώντας την καλλιέργεια προς το Όσλο και κοντά στην περιοχή Jæren και τη λίμνη Mjøsa, χάρη και στο σημερινό θερμότερο κλίμα. Κατά το 1000 π.Χ. οι Ουραλικοί λαοί φθάνουν από τα βόρεια, προσχωρώντας στους Σάμιους . Το 500 π.Χ. αρχίζει η κλιματική αλλαγή, αναγκάζοντας τον πληθυσμό να αλλάξει τον τρόπο ζωής του και αρχίζει η Εποχή του Σιδήρου . Αυτή τη στιγμή στην περίληψη της ιστορίας της Νορβηγίας βλέπουμε την προ-ρωμαϊκή και κελτική φάση, η οποία τελείωσε τον 9ο αιώνα μ.Χ. και ονομάζεται επίσης Μεροβίγγεια Εποχή .
Η άφιξη των Βίκινγκς
Κατά τη διάρκεια όχι μόνο της ιστορίας της Νορβηγίας εν συντομία, αλλά αναφερόμενη σε αυτήν ολόκληρης της Σκανδιναβίας, από το 790 έως το 1066 περίπου υπήρξε η επέκταση των Σκανδιναβικών λαών . Κατά μήκος των ακτών της Ευρώπης, οι Βίκινγκς άρχισαν να λεηλατούν, να εμπορεύονται και να κατακτούν νέα εδάφη. Ανάμεσα στα κύρια μέρη όπου δημιούργησαν οικισμούς βρίσκουμε τη Βόρεια Γερμανία, τη Νορβηγία, τη Σουηδία, τη Δανία, την Ιρλανδία και τη Σκωτία, αλλά και στη Σικελία και έφτασαν μέχρι τον Καναδά. Ο πρώτος σχηματισμός του βασιλείου της Νορβηγίας , κατά την περίληψη της ιστορίας του εν συντομία, είναι μεταξύ του 8ου και του 11ου αιώνα.
Η χρονολόγηση της περιόδου των Βίκινγκ, εξάλλου, ξεκινά συμβατικά από το 793, όταν λεηλάτησαν το αγγλικό αβαείο Lindisfarne . Θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε τον όρο Βίκινγκ ως πειρατή , καθώς δεν υποδηλώνει λαό. Χάρη στις πειρατικές επιδρομές των Βίκινγκς, υπήρξε επίσης μια αύξηση στη σκανδιναβική οικονομία, με επικεφαλής ηγέτες και βασιλιάδες με επιρροή, που ονομάζονταν jarls ή konungars . Έτσι έθεσαν τα θεμέλια για νέα βασίλεια , συσσωρεύοντας πλούτο.
Η κουλτούρα των Βίκινγκ
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας της Νορβηγίας εν συντομία στην περίληψή μας, ήταν ακριβώς οι πολιτιστικές παρορμήσεις, λόγω της ανάπτυξης των οικισμών και του εμπορίου, που έφεραν το τέλος της Εποχής των Βίκινγκς. Στην πραγματικότητα, με την εξάπλωση του Χριστιανισμού στη Σκανδιναβία, αυξάνεται επίσης η συγκεντρωτική εξουσία , οι παράκτιες περιοχές ενισχύονται και οι ληστρικές αποστολές χάνουν την αποτελεσματικότητά τους, αυξάνοντας τους κινδύνους τους. Με την έναρξη ενός φεουδαρχικού συστήματος στη νορβηγική ιστορία, αρχίζει η άνοδος των ευγενών και των βασιλιάδων, τερματίζοντας τη λεηλασία τον 11ο αιώνα.
Η Γερμανική γλώσσα και η Παλαιά Νορβηγική γίνονται οι μητρικές γλώσσες και η βάση των σημερινών Σκανδιναβικών γλωσσών. Τα φιόρδ και τα βουνά γίνονται φυσικά σύνορα για τη Νορβηγία, όπου γεννιούνται 29 μικρά και ανεξάρτητα βασίλεια . Αυτά ενοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της νορβηγικής ιστορίας μόνο το 872 , με τη μάχη του Hafrsfjord . Σε αυτά τα βασίλεια διέταξε ένας βασιλιάς, ο οποίος στην Hålogaland είχε τον τίτλο Jarl .
Η ένωση των Βασιλείων
Σημαντική προσωπικότητα στη νορβηγική ιστορία ήταν ο Χάραλντ Φέρχερ , ο Χάρφαγκρε, γιος του Χάλφνταν του Μαύρου Το 872 κατέκτησε και ένωσε τη νοτιοδυτική Νορβηγία. Σε αυτήν την περίοδο, πολλές πολιτιστικές επιρροές έφτασαν από την Ιρλανδία και την Αγγλία, φέρνοντας ακόμη και τον Χριστιανισμό υπό τον βασιλιά Olav Haraldsson , ο οποίος πέθανε το 1030 κατά τη διάρκεια της μάχης του Stiklestad. Σήμερα, είναι ο προστάτης άγιος της χώρας και μπορούμε να παρατηρήσουμε τον τάφο του στον καθεδρικό ναό Nidaros, στο Trondheim . στο παρελθόν σημαντικός τόπος προσκυνήματος.
Οι διάδοχοι του Fairhair βασίλεψαν μέχρι το 1319, με σύντομες διακοπές, και το 1153 ιδρύθηκε η αρχιεπισκοπή του Νίδαρου. Από το 1130 έως το 1217 άρχισαν οι Νορβηγικοί Εμφύλιοι Πόλεμοι . Επιπλέον, η περίοδος του 1200 βλέπει το βασίλειο να κυμαίνεται από την περιοχή της χερσονήσου Κόλα έως τη Νήσο του Μαν Από το 1262 , η Γροιλανδία και η Ισλανδία αποκτήθηκαν επίσης ως εξαρτήματα του βασιλείου.
Η 400χρονη νύχτα
Κατά τη διάρκεια της συνοπτικής ιστορίας της Νορβηγίας, από το 1396 έως το 1814 , η χώρα υποβιβάστηκε σε μια επαρχία την περίοδο που ονομάζεται The 400 Year Long Night από τον θεατρικό συγγραφέα Henrik Ibsen. Αυτή τη στιγμή στην ιστορία της χώρας βρίσκουμε δύο κύριες φάσεις που είναι η ένωση του Kalmar και αυτή με τη Δανία, το 1535.
Η ένωση του Kalmar
Το Kalmarunionen , ή η Ένωση Kalmar, κατά τη διάρκεια της νορβηγικής ιστορίας ήταν η ενοποίηση που αποφασίστηκε από τη βασίλισσα Μαργαρίτα Α της Δανίας . Αυτό ενώνει τα βασίλεια της Σουηδίας, της Νορβηγίας και της Δανίας σε μια προσωπική ένωση υπό έναν μονάρχη, σχηματίζοντας έτσι το σκανδιναβικό κράτος. Είναι μια προσωπική και μη συνεργατική ένωση , καθώς η Μαργαρίτα Α ένωσε ολόκληρη τη Σκανδιναβική περιοχή και επίσης το νότιο Χόλσταϊν, σήμερα στη Γερμανία, και οι χώρες απαρνήθηκαν την κυριαρχία, αλλά όχι την ανεξαρτησία. Επιπλέον, τα ενδιαφέροντα και οι δυσαρέσκειες, ιδίως με τη Σουηδία, διέφεραν. Αυτό οδήγησε σε μια σύγκρουση τον 15ο αιώνα , η οποία σήμανε το τέλος της Ένωσης το 1523 . Το Kalmarunionen θεωρείται επίσης ιστορικά μια μοναδική πολιτική υπόθεση .
Η Ένωση με τη Δανία
Από το 1536 έως το 1814, η χώρα γίνεται επαρχία του Δανο-Νορβηγικού βασιλείου υπό το στέμμα της Δανίας και ένας κυβερνήτης: ο Statholder . Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της νορβηγικής ιστορίας, η εποχή της μεταρρύθμισης ξεκίνησε το 1536 , όταν η νορβηγική εξουσία αποδυναμώθηκε λόγω της διάλυσης της εκκλησίας της χώρας. Από το 1596 έως το 1720 αρχίζουν συνεχείς πόλεμοι, όπως ο πόλεμος Kalmar , Τριακονταετής , Βόρειος και Gyldenløve.
Αυτή η πολεμική περίοδος τελειώνει το 1721 , με το τέλος του Μεγάλου Βόρειου Πολέμου . Αυτό το έτος, μέχρι το 1770, η Νορβηγία βλέπει μια περίοδο ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης και ειρήνης , καθώς και την αναβίωση του εθνικισμού . Αυτή ακριβώς η περίοδος, που ξεκίνησε το 1770 και τελείωσε το 1814, έθεσε τα θεμέλια για την ανεξαρτησία της χώρας. Επιπλέον, αναπτύχθηκε και το bondekultur , η αγροτική κουλτούρα και έφτασε η επιρροή της γαλλικής και της αμερικανικής επανάστασης. Το 1814, αυτά τα γεγονότα οδηγούν στη γέννηση της συνταγματικής συνέλευσης .
Το Βασίλειο της Σουηδίας και της Νορβηγίας
Στην περίληψη της νορβηγικής ιστορίας εν συντομία, η περίοδος από το 1814 έως το 1905 ονομάζεται Ηνωμένο Βασίλειο της Σουηδίας και της Νορβηγίας. Αυτή τη στιγμή, μάλιστα, τα δύο βασίλεια ενώθηκαν κάτω από τον οίκο Bernadotte με μια προσωπική ένωση. Επιπλέον, οι δύο χώρες ενώθηκαν για λίγο από το 1449 έως το 1450, για να αντιμετωπίσουν τον Χριστιανό του Οίκου του Όλντενμπουργκ . εκλεγμένος από τους Δανούς ως βασιλιάς υπό την Ένωση Καλμάρ. Η επανένωση των βασιλείων έγινε επίσης συγκεκριμένη λόγω των ναπολεόντειων πολέμων , δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες για μια γεωγραφική και πολιτική ανατροπή στον Σκανδιναβικό χώρο. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια της ιστορίας, το βασίλειο της Δανίας-Νοβεγίας εισήλθε μαζί με τη Γαλλία στους Ναπολεόντειους πολέμους το 1807, δημιουργώντας αρνητικές επιπτώσεις στη νορβηγική οικονομία. Το επόμενο έτος η Σουηδία εισέβαλε στη χώρα και, το 1809, υπέγραψαν τη Συνθήκη του Jönköping , επιτρέποντας στα σύνορα να παραμείνουν αμετάβλητα.
Το 1813, μετά τη μάχη της Λειψίας , η Δανία-Νορβηγία ηττήθηκε από τον Christian VIII , παραχωρώντας έτσι τη Νορβηγία στη Σουηδία με τη Συνθήκη του Κιέλου . Λόγω ενός κειμενικού ελαττώματος , ωστόσο, οι εξαρτήσεις της Νορβηγίας, όπως οι Νήσοι Φερόε και η Ισλανδία, παραμένουν υπό τη Δανία. Ο διάδοχος του βασιλείου της Δανίας μάταια προσπάθησε να ανακαταλάβει τη Νορβηγία, αλλά ενθάρρυνε την ανεξαρτησία στο Eidsvoll εκλέγοντας βασιλιά τον Christian Frederik. Σε αυτό το γεγονός, η Σουηδία αντιδρά κηρύσσοντας πόλεμο έως ότου, με τη Σύμβαση Moss , ο Frederik παραιτηθεί από τις αξιώσεις του στη Νορβηγία, επιστρέφοντας στη Δανία και αποδεχόμενος το δημοκρατικό σύνταγμα.
Ανεξαρτησία
Το 1814 , το Stortinget , το νορβηγικό κοινοβούλιο, εκλέγει τον Σουηδό βασιλιά ως Νορβηγό ηγεμόνα. Ο Σουηδός κυβερνήτης στη Νορβηγία ονομαζόταν Stadtholder και είχε ευγενή καταγωγή. ήταν συχνά ο διάδοχος του θρόνου. Η σουηδική-νορβηγική ένωση διαλύθηκε ειρηνικά το 1905 μετά από χρόνια αναταραχών. Η Σουηδία αναγνωρίζει έτσι την ανεξαρτησία της Νορβηγίας. Με δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στις 13 Αυγούστου 1905, ο πληθυσμός εξέφρασε τη γνώμη του υπέρ του τερματισμού της ένωσης και το κοινοβούλιο πρόσφερε τον θρόνο στον Κάρολο της Δανίας. Μάλιστα, ένα άλλο δημοψήφισμα εξέφρασε ότι η κυβέρνηση θα ήταν μοναρχική και, στις 18 Νοεμβρίου, ανέβηκε στο θρόνο ως Haakon VII .
Η Νορβηγία κατά τους Παγκόσμιους Πολέμους
Ας δούμε λοιπόν τον ρόλο της Νορβηγίας κατά τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην περίληψη της ιστορίας της εν συντομία.
Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος
Ως ρόλος κατά τη διάρκεια της νορβηγικής ιστορίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η χώρα δηλώνει ουδέτερη . Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ωστόσο, ο νορβηγικός εμπορικός στόλος υποστήριξε και προμήθευε τη Μεγάλη Βρετανία υλικοτεχνικά , φέρνοντας αγαθά και τρόφιμα σε αντάλλαγμα για άνθρακα . Αυτό το γεγονός οδηγεί στη γέννηση του όρου ουδέτερος σύμμαχος.
Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος
Η Νορβηγία, κατά τη σύντομη περίληψη της ιστορίας της, με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εξακολουθεί να προσπαθεί να παραμείνει ουδέτερη. Ωστόσο, προειδοποιήσεις προέρχονται από ορισμένες πολιτικές φατρίες , καθώς η γεωγραφική της θέση την καθιστά στρατηγικό στόχο για τη ναζιστική Γερμανία , η οποία θα μπορούσε να έχει πάρει κάποια σημεία. Επομένως, η Νορβηγία δεν μπορούσε παρά να περιμένει βοήθεια από τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία. Η επίθεση σημειώθηκε στις 9 Απριλίου 1940 , όταν η Γερμανία ξεκίνησε την επιχείρηση Weserübung . Οι Γερμανοί επιτίθενται στο Όσλο και στα λιμάνια του Μπέργκεν , του Νάρβικ , του Τρόντχαϊμ και του Κρίστιανσαντ.
Έτσι γρήγορα πήραν τον έλεγχο των γύρω εδαφών και των κυριότερων νορβηγικών πόλεων. Στο φιόρδ του Όσλο, στο φρούριο Oscarborg , οι Νορβηγοί κατέρριψαν το καταδρομικό Blücher την ίδια μέρα , επιβραδύνοντας τους Γερμανούς αρκετά ώστε να επιτρέψουν στον βασιλιά, το κοινοβούλιο και την κυβέρνηση να εγκαταλείψουν την πόλη. Στις 16 Απριλίου τα στρατεύματα Ango-Γαλλικών Namsos αποβιβάστηκαν , αλλά εκκενώθηκαν στις 2 Μαΐου.
Η Νορβηγική Εκστρατεία
Οι Γερμανοί εισβολείς ήταν πολυάριθμοι, αλλά οι Νορβηγοί κατάφεραν να αντισταθούν για δύο μήνες, μέχρι την παράδοσή τους στις 17 Ιουνίου. Στις 7 Ιουνίου ο βασιλιάς και η κυβέρνηση εγκαταλείπουν το Τρόμσο , σχηματίζοντας μια προσωρινή κυβέρνηση εξόριστης στην Αγγλία, στο Λονδίνο . Νορβηγοί πολίτες και στρατιώτες εγκατέλειψαν τη χώρα, βοηθώντας τον βρετανικό στρατό και τις υπηρεσίες πληροφοριών. Ο Vidkun Quisling , επικεφαλής του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στη Νορβηγία, κατά τη διάρκεια της ιστορίας εν συντομία στην περίληψη, επιχειρεί πραξικόπημα, συγκρουόμενος με τη λαϊκή αντίσταση . Ο γερμανικός στρατός τον καθαίρεσε μέσα σε λίγες μέρες, ξεκινώντας μια διοίκηση με κυβερνήτη τον Josef Terboven, μέχρι το 1942 , όταν αντικαταστάθηκε από μια κυβέρνηση ανδρείκελου υπό τον Κουίσλινγκ, μέχρι το τέλος του πολέμου. Το Reichskommissariat της Νορβηγίας διήρκεσε μέχρι το 1945 , με την παράδοση της Γερμανίας.
Η πολιτική ανυπακοή ήταν πάντα ενεργή, όπως και η αντίσταση. Στη Σκωτία ανοικοδόμησαν τον νορβηγικό στρατό, απελευθερώνοντας το Finnmark . Η επιχείρηση της Νορβηγίας για τη Γερμανία σε όλη την ιστορία ήταν επιτυχής, καταλαμβάνοντας ακόμη και τη Δανία και με λίγες απώλειες. Πολλές ζημιές υπέστησαν και οι Βρετανοί κατά τις ναυμαχίες, αλλά το Βασιλικό Ναυτικό είχε μεγαλύτερο στόλο από το γερμανικό, χάρη και στο πολύ μεγάλο εμπορικό ναυτικό της Νορβηγίας. Στο Νάρβικ υπήρξε μεγάλη βρετανική επιτυχία και η νορβηγική κατοχή κόστισε επίσης τη Γερμανία λόγω των πολυάριθμων συμμαχικών επιδρομών.
Η μεταπολεμική περίοδος
Με τη γερμανική παράδοση στις 9 Μαΐου 1945 , κατά τη διάρκεια της σύντομης ιστορίας της Νορβηγίας στην περίληψή μας, το Εργατικό Κόμμα και ο Βασιλιάς επέστρεψαν στη χώρα . Επιπλέον, το 1944 η χώρα μοιραζόταν σύνορα με την ΕΣΣΔ και ως εκ τούτου προσχώρησε στο Σύμφωνο του Ατλαντικού , αλλά δήλωσε ότι δεν δέχεται ξένα στρατεύματα σε περιόδους ειρήνης στην επικράτεια. Για περισσότερα από 20 χρόνια, οι Εργατικοί παρέμειναν στην κυβέρνηση, εφαρμόζοντας μια πολιτική οικονομικής και σχεδιασμού στην ιστορία των Νορβηγών, ακολουθώντας το βρετανικό πρότυπο πρόνοιας . Έτσι αυξήθηκαν οι ηλεκτροτεχνικές βιομηχανίες και η εθνικοποίηση των ορυχείων. Το Εργατικό μοντέλο είδε την πρώτη του κρίση, μαζί με το ίδιο κόμμα σε όλες τις Σκανδιναβικές χώρες, το 1963 .
Χάνοντας πολλές έδρες ξεκινά ο αστικός συνασπισμός με συντηρητικούς, φιλελεύθερους και το Χριστιανικό Λαϊκό Κόμμα. Ο Πρωθυπουργός και ηγέτης του Κόμματος του Κέντρου είναι ο Per Borten , ο οποίος έχει δεσμευτεί να ενταχθεί στην ΕΟΚ σε όλη τη νορβηγική ιστορία, ενώ εξακολουθεί να επιβεβαιώνει την πίστη στην ΕΖΕΣ. Μετά από κατηγορίες ότι δημοσίευσε εμπιστευτικές ειδήσεις, παραιτήθηκε το 1971. Η εξουσία εξακολουθεί να περνά στο Εργατικό Κόμμα, με τον Trygve Brattelli μέχρι το 1976 , αφήνοντας στη συνέχεια τη θέση στον Odvar Nordli .
Σύγχρονη Νορβηγική ιστορία
Χάρη επίσης στις παραδοσιακές δραστηριότητες και το πετρέλαιο της Βόρειας Θάλασσας , η οικονομία της ακμάζει και αναπτύσσεται γρήγορα. Η Νορβηγία, στην ιστορία της συνοπτικά στην περίληψη, δεν μπαίνει στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση και τα αστικά κόμματα ενισχύονται. Το 1981 η εποχή των Εργατικών τελείωσε με έναν κεντροδεξιό συνασπισμό, με συντηρητικούς και χριστιανολαϊκούς ηγέτες με επικεφαλής τον Kaare Willoch . Υπάρχουν πολλά προβλήματα στη συμφιλίωση του σκανδιναβικού σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου , ξεκινώντας μια φάση πολιτικής αστάθειας εδώ και 20 χρόνια. Το 1986 ο Willoch παραιτήθηκε, αφήνοντας τον Gro Harlem Brundtland στο τιμόνι της κυβέρνησης .
Αυτή η υπερφιλελεύθερη πολιτική , ωστόσο, προκάλεσε ισχυρή αστάθεια, υποτιμώντας το νόμισμα με πολλές διαδηλώσεις το 1989. Το 1993 είχε μια νέα εκλογική επιτυχία, αλλά δεν κατάφερε να εισέλθει στην ΕΟΚ. Ο Brundtland ήταν στην εξουσία μέχρι το 1996, στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τον Thorbjorn Jagland , Εργατικό Κόμμα, ο οποίος παραιτήθηκε ένα χρόνο αργότερα για τον Kjell Magne Bondevik, του Προοδευτικού Κόμματος. Το 2001 , παρόλο που δεν ήταν στην ΕΕ, προσχώρησε στη Σύμβαση του Σένγκεν .
Νορβηγία σήμερα
Σήμερα, η Νορβηγία χάρη στην ιστορία της, όπως είδαμε εν συντομία σε αυτήν την περίληψη, είναι μια σκανδιναβική χώρα που χαρακτηρίζεται από ευημερία και οικονομική σταθερότητα . Επιπλέον, που δημοσιεύθηκε το 1914, το σύνταγμα της Νορβηγίας είναι το δεύτερο παλαιότερο στην ιστορία και εξακολουθεί να ισχύει σήμερα. Στη Νορβηγία υπάρχουν επίσης εθνικές μειονότητες, όπως ο αυτόχθονος πληθυσμός των Σάμι . Η χώρα βρίσκεται συχνά στην κατάταξη των καλύτερων μερών στον κόσμο για να ζεις και το Βασίλειο της Νορβηγίας είναι ένα κοινοβουλευτικό μοναρχικό κράτος και η πρωτεύουσα είναι το Όσλο. Είναι μέρος του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου.
Η επικράτειά του σήμερα βρίσκεται ως επί το πλείστον στη Σκανδιναβική χερσόνησο, φτάνοντας μέχρι τα νησιά Σβάλμπαρντ , το νησί Μπουβέ και το νησί Γιαν Μάγιεν . Ένας άλλος σημαντικός πόρος για τη Νορβηγία είναι σίγουρα ο τουρισμός. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί ταξιδιώτες που πηγαίνουν εδώ κάθε χρόνο για να ανακαλύψουν υπέροχα μέρη και τις βαθιά ριζωμένες παραδόσεις του. Από το Βόρειο Ακρωτήριο , μέχρι το Λοφότεν , τα φιόρδ του ή την ανακάλυψη των μουσείων του Όσλο : υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι για να επισκεφτείτε αυτήν την υπέροχη σκανδιναβική χώρα!
Κλείστε μόνοι σας το ταξίδι .
ΣΧΕΔΙΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΑΣ
